Teleskop ile bir çocuğa Satürn'ü göstermek.. Milyonlarca kilometre uzaklıkta salınan halkalı gezegeni hepsi birbirinden meraklı gözlere ilk defa seyrettirmek ve gördükleri görüntünün etkisiyle o ilk tepkilere şahit olmak.. 'Gökyüzünü, yıldızları çocukların avuçlarına indirebilmek' amacıyla başlamıştık bu çalışmalara dört yıl öncesinde, aynı ruh ve heyecanla devam ettiriyoruz.. Bütün bunlarla uğraşmamın sebebini ara sıra soruyorum kendime; cevaplar sanki kendi çocukluğumda saklı.. Ben çocukken bir teleskoptan bakılabileceğini dahi hayal edemezdim; şehirdeki kırtasiyelerde kimi ufak teleskoplar görürdüm ama kim bilir ne kadar pahalı olduklarını düşünüp babamdan isteyemezdim bile; ulaşılmaz şeylerdi benim için ve yirmili yaşlarıma kadar da öyle kaldılar.. İlk kez teleskoptan yirmi iki yaşımda baktım ve ilk gördüğüm cisim Satürn'dü.. O anı ve tüm hissettiklerimi tam olarak hatırlayabiliyorum.. Nasıl da bu kadar geç kalmıştım (ya da bırakılmıştım) ? İşte teleskop başında her bir çocuğa Satürn'ü ve ya başka bir gökcismini gösterirken bazen bunu düşünüyorum: Onlar, benim kadar geç kalmamış olacaklar..
Fotoğraf, bu hafta cuma günü Çekmeköy'de Çekmeköy Gönüllüleri Derneği ve Gökbilim Forum'u desteğiyle gerçekleştirdiğimiz gözlem etkinliğinden.. Etkinliğin diğer fotoğraflarına göz atmak için tıklayınız..
